Wat er mis is met Nederland

Het nu volgende is niet humoristisch bedoeld, maar mijn reactie op de discussie rond Ayaan Hirsi Ali, en vooral de reactie van 'het volk' hierop.

Niet zo heel veel jaar geleden zat Nederland gevangen in de greep van de politieke correctheid. Een regering bestaande uit twee natuurlijke tegenstanders (VVD en PvdA) kon alleen samen regeren door een aantal grote sociaal economische problemen niet te benoemen en daarmee te negeren. Het toeval wilde dat Nederland als handelsnatie meesurfde op een economische hausse die Nederland rijker maakte dan ooit, en het kabinet het idee gaf dat ze het allemaal geweldig deden. Wat kon er mis gaan?

Maar er was van alles mis. Grote groepen mensen van buitenlandse afkomst hadden het niet goed. Jarenlang waren ze verwaarloosd en met een 'zachte hand' aangepakt. 'Beschermd' zouden sommigen toen zeggen. Geen werk, geen motivatie om de Nederlandse taal te beheersen, daardoor slecht opgeleid, en daardoor veroordeeld tot goedkope woningen in de grote steden. Hele wijken waar geen Nederlands meer werd gesproken. Een hele generatie allochtonen die door het rooster van het systeem viel en een nieuwe generatie kansarme jongeren voortbracht.

Op dat moment stond Pim Fortuyn op. Een uitermate charismatische man die ook nog eens verder keek dan zijn neus lang was. Een belezen man, met passie voor de Nederlandse samenleving en een missie om Nederland te redden van de puinhopen van acht jaar Paars. Hij durfde wel te zeggen dat er dingen niet goed zaten. Dat het voor niemand goed was als grote groepen mensen in een isolement kwamen door gebrekkige taalkennis en het wonen in ghetto's. Hij durfde te benoemen dat het voor niemand goed was als hele steden veranderden in een soort buitenlandse enclaves. En hij zei het niet alleen, hij had er ook plannen voor. Niet alleen voor de econmie, de allochtonen, maar ook voor de asielzoekers die al jaren op een status wachten in een Kafka-esque systeem. Er moest zelfs een generaal pardon komen.

De gevestigde politiek orde wist zich geen raad met zo veel directheid. En wat voor hen nog erger was: hele volksstammen Nederlanders waren God dankbaar dat er eindelijk iemand was die het had over hun buurt, over hun leven en over hun problemen. De politiek, die al zo lang binnen de muren van het Binnenhof had gezeten, en aan de cijfers zagen dat het 'goed' ging met Nederand, was in hun eigen uit oppertunisme geboren politieke correctheid gaan geloven. Dus in plaats van naar buiten te kijken en de Paarse bril af te zetten, besloten campagne managers dat het lag aan hun ambtelijk geformuleerde boodschap. Het moest dus maar met Jip en Janneke taal duidelijk gemaakt worden dat Paars toch echt gelijk had. Dat er niets aan de hand was. En oh ja, dat Pim een racist was.

De rest van de bevolking stond met de oren te klapperen. Waar hadden die Paarsen het over? Pim groeide uit tot een nationale held, die *wel* zag waar de schoen wrong.

Tot hij werd vermoord.

Het land was in shock. Collectief groeide de woede. De onvrede nam toe. Nederlanders hadden geleerd dat ze mochten zeggen waar de schoen wrong. Of waar ze dachten waar de schoen wrong. Of waarvan ze vermoedden waar de schoen wrong. En wrong die schoen niet vanwege buitenlanders? Al Qaida? Aanslagen! Terreur! Alle Moslims zijn eng! Tegelijk begon de politiek, bekomen van de schrik, om het hardst ook maar problemen te benoemen. 'Net als Pim'. Steeds harder. Harder optreden. Keihard tegen alles wat vreemd was. Grenzen dicht. Sancties. Regels. Wetten. Muren. Alles om de nog steeds schreeuwende bevolking stil te krijgen.

Want grote groepen mensen hadden geleerd dat ze mochten schreeuwen. En de politiek had geleerd dat ze maar beter moesten luisteren om niet weer overrompeld te worden door de werkelijkheid.

Daarmee namen vooral de rechtse partijen hun kans waar. Inspelend op angst, het 'sterke mannen gevoel' en verschuilend achter Nederlandse Normen en Waarden probeerden ze al die ongerichte boosheid voor zich te winnen.

En daarmee zijn we aangekomen waar we nu zijn: grote groepen mensen hebben geleerd dat ze alles mogen zeggen wat ze denken, of dat nu klopt of niet. Waardoor veel wat wordt geroepen voortkomt uit de onderbuik en niet uit het hart of het verstand. En de politiek, opertunistisch en laf tegelijjk, probeert die onderbuiken tevreden te houden.

Daarmee heeft Nederland zowel zijn verstand als zijn hart verloren.

Forum

Geen column deze keer maar een mededeling. Vandaag heb ik het Scribs Forum geopend. Dus wie graag een nog volslage leeg ezeboard wil bezichtigen kan nu zijn hart ophalen en op de link klikken.

Einde mededeling.

Loop maar door. Er is hier niets te zien. Doorlopen alstublieft...

Pleidooi

Edelachtbare, dames en heren van de jury, ik sta hier voor u om mijzelf te verdedigen. Ik weet het, de verdachte die zichzelf verdedigt heeft een dwaas als cliënt. Ik hoop dan ook dat u dit meeweegt in uw eindoordeel en mij tijdelijk ontoerekeningsvatbaar, en dus onschuldig, verklaart.
Ik begin mijn pleidooi op koninginnedag, waarop mijn cliënt (ikzelf dus) zich ’s ochtends naar de vrijmarkt vervoegde. Mijn cliënt moest daar foto’s maken voor de krant waar hij werkzaam is. Het feit dat het de hele ochtend regende, en dat hij ook nog de hele dag van evenement naar evenement moest haasten om nog meer foto’s te maken van wegens regen afgelaste gebeurtenissen, droeg bij aan zijn geestestoestand. Verder stel ik, dat de hoofdschuldige in deze zaak niet een persoon is, maar een ADSL-modem/router die mijn cliënt voor somma vijftien euro aanschafte van een betrouwbaar uitziende particulier. Nu heeft mijn cliënt geen beste staat van dienst als het gaat om het beoordelen van koopjes. Als bewijsstukken treft u aan: de kruidvat home cinema set die altijd haperde, de breedbeeld tv die wit als groen weergeeft, de mobiele telefoon die dan wel ’s avonds gratis is maar overdag het meest gebruikt wordt en de nieuwe PC wiens harddisk het net voor het maken van een veiligheidsback-up begaf.
Hieraan voegen wij nu toe bewijsstuk E, de eerder genoemde modem/router voor vijftien euro.
Mijn cliënt besloot dit apparaat op dezelfde koninginnedag te installeren. Uiteraard bleek het apparaat niet naar behoren te functioneren. En na het volgen van de stappen op de supportsite van de fabrikant overleed het modem ter plaatse. Zie het autopsierapport in uw map.
Het is in deze toestand dat mijn cliënt, hongerig en vermoeid, besloot om zijn troost te zoeken in het enige lichtpuntje dat hij die dag nog had: een bakje magnetron spareribs van de Albert Heijn. Mijn cliënt had vastgesteld dat zijn vriendin, de vegetariër E van der S, het pand had verlaten en voelde zich dus gevrijwaard van kritische en afkeurende blikken over het nuttigen van eerder genoemde spareribs.
Het was in deze toestand van vermoeidheid en frustratie dat mijn cliënt de eerste hap wilde nemen van zijn maaltijd. Groot was daarom zijn schrik toen zijn voordeur onverwacht open ging en E van der S onverwacht binnen kwam met als doel het deponeren van een (1) half brood in de vriezer van mijn cliënt
Paniek maakte zich van hem meester. En dames en heren van de jury, u zult inzien dat er geen andere optie was voor mijn cliënt om te handelen zoals hij deed. Gezien zijn toestand van routergerelateerde spanningen was er slechts een handeling mogelijk.
Het is daarom dat mijn cliënt de spareribs verstopte. Het is daarom dat hij ze op de vensterbank zette, het gordijn snel sloot, en vervolgens schaapachtig grijnzend in de huiskamer werd aangetroffen door E van der S.
Het is ook daarom dat mijn cliënt eerder genoemde vegetariër op onhoffelijke wijze het pand wilde doen verlaten en elk commentaar (zoals ‘Wat ruikt het hier gek’ en ‘Waarom doe je zo raar’) met enige irritatie beantwoordde.
Het is ook daarom dat ik u vraag mijn cliënt vrij te spreken, aangezien het u nu duidelijk moet zijn dat, hoewel doorgaans een goed burger en vriendelijk persoon, mijn cliënt ten tijde van het voorval niet zichzelf was. Ik vraag, neen EIS dan ook vrijspraak.
The defence rests.