Gordon bleu

Wie tv programma’s als Gedonder in de Keuken en Hell’s Kitchen ziet zou bijna vergeten dat Gordon Ramsay een geweldige kok is. Op tv gaat hij regelmatig beestachtig te keer tegen pupillen die zijn torenhoge perfectionisme niet evenaren ‘Het enige wat ik uit jouw [lelijk woord] mond wil horen is “ja chef”’ roept hij regelmatig.
Maar zijn kookkunst staat nu juist centraal in het kookboek Gordon Ramsay Maakt Het Makkelijk. Op een bijgeleverde DVD doet Ramsay zelfs een aantal recepten voor. Het kan niet mislukken, zou je denken.
Nu kook ik zelf nogal graag, en wat is nou een betere manier om een kookboek te recenseren dan door er enkele recepten uit te bereiden? Het menu bestond zondag dan ook uit twee gerechten van Ramsay: Broccoli soep met geitenkaas, met als toetje chocolade soufflé. Ik begon zaterdag onvervaard met het samenstellen van een boodschappenlijstje aan de hand van het recept. Broccoli, groentebouillon, amandelschaafsel en geitenkaas voor de soep. Chocola, eieren, suiker en bloem voor de soufflé. Tot zo ver geen probleem. Zondagmiddag schuif ik de DVD in de speler om te zien hoe ik broccoli soep moet bereiden. Tot mijn grote schrik blijkt Ramsay zich tijdens de opnamen te hebben bedacht. ‘Wie gebruikt er nou groentebouillon?’ zegt hij tergend in de camera. En hebben we de walnoten paraat? Nee dus. Okay, ik besluit maar te improviseren en de recepten uit het boek en van de DVD zo goed en zo kwaad als het kan te combineren. Zweet parelt op mijn voorhoofd als ik de stappen probeer te volgen en tegelijk de soufflé voorbereid, zodat ook die op tijd klaar is. Mijn vriendin loopt nietsvermoedend de keuken binnen en vraagt zich hardop af of ik het wel goed doe met zo veel water in de pan. Ik zet haar aan het werk door haar amandelschaafsel te laten roosteren. Ze begint te sputteren dat ík toch bijzonder zou koken. ‘Het enige wat ik [lelijk woord] van jou wil horen is “ja chef!”’ bulder ik. Op dat moment blijkt dat ik vergeten ben extra zeezout in de pan te gooien en sta ik met de andere hand chocolade au bain marie te smelten. Dan is eindelijk het moment dat ik op kan dienen. De soep is werkelijk heerlijk. Dan komt het toetje. ‘Stort de soufflés op een bord,’ schrijft Ramsay. Maar als ik dat doe blijkt er iets niet helemaal goed te zijn gegaan. In plaats van een prachtig gepresenteerd gebakje lijkt het of de hond van de buren zich er mee heeft bemoeid. De tweede soufflé serveer ik dan maar in het schaaltje. Protesten van mijn vriendin ‘dat het plaatje anders was’ smoor ik met een niets aan duidelijkheid over te laten blik in de kiem. Maar eerlijk is eerlijk: het smaakt allemaal prima.