Smeerlappen

Terwijl ik stond te twijfelen tussen kattenbakkorrels ‘extra fijn’ en ‘gaat zes keer langer mee’ hoorde ik het volgende gesprek, afkomstig van de andere kant van het schap.
‘Weet je het zeker?’, zei een man met een onmiskenbare Kamper tongval.
‘Mijn neef weet het zeker. Hij zegt dat ie ze heb zien lopen. Hand in hand,’ zei een andere man.
‘Getver. Twee kerels. En die…’
‘Hand in hand, ja.’
‘In mijn straat! [vloek]’
‘Ja. Ze komen in het huis naast jullie te wonen…’
‘En dan komen ze [hardere vloek] zeker bij mijn op de koffie? [nog een vloek].’
‘Getver. Twee kerels… Getver…Goddeloos is het.’
‘Inderdaad. [hele erge vloek] Goddeloos.’
De twee deden niet hun best om hun stemgeluid te dempen. Inmiddels stonden meer mensen met een half oor naar de mannen te luisteren. Een vrouw stond met open mond terwijl haar hand nog boven een blik kattenvoer zweefde, bevroren in de beweging.
‘Nou ze moeten hun poten thuishouden. Smeerlappen zijn het.’
‘Poten, inderdaad.’
De twee lachten hard en grof.
‘Als ze met hun poten aan me gaan zitten dan sla ik ze helemaal verrot. Ze moeten echt niet aan me zitten!’
‘Nee, getver. Als ze aan mij gaan zitten dan sla ik ze op hun bek.’
‘Ja. Op hun bek.’
‘Want dat doen ze, he… Ze gaan aan je zitten. Ze pakken je zomaar.’
‘Dat zei mijn neef ook, ja. Getver.’
Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en liep om het schap heen. De ene man had een buik ter grote van de binnenband van een tractor. Ik stelde me voor dat als je hem om zou duwen, dat hij dan meteen weer overeind zou stuiteren als een tuimelaar. De andere was vergeleken met de eerste slank, maar alleen bij vergelijking. Het haar dat hij nog overhad was grijs en vettig en ging tot op zijn schouders. Zijn kruin was glanzend kaal en schitterde in het tl licht. Beiden droegen versleten vieze jeans en naast hen stond een winkelwagentje vol met huismerk bier. Inderdaad. Onweerstaanbaar.