Het lijkt traditie te worden. Elk jaar, zo tussen mei en juli, overlijdt mijn PC. En dat gebeurt uiteraard altijd zaterdagavond. Of in dit geval: op Hemelvaartsdag. Dat is niet alleen ironisch, maar ook logisch, want dat betekent dat ik me ruim 24 uur zorgen kan maken over de kosten en rompslomp van de herstelwerkzaamheden, in plaats van dat ik het apparaat meteen naar de reparatie kan brengen.
Frustrerend is vooral dat het ding stierf vanwege een broodnodige upgrade. Mijn PC gedroeg zich de laatste tijd alsof de koeling op ritalin draaide. Verbijsterend hoe lang het duurde om van mijn mailvenster naar mijn firefox venster te switchen. Soms was het gewoon sneller om het ding helemaal af te zetten en opnieuw op te starten.
Mijn oplossing, in de vorm van 512 mb extra geheugen, resulteerde woensdag dus in het overlijden van de computer. Nu staat het ding bij de reparateur, die ongetwijfeld een tarief berekent waarmee hij zijn vakantie kan bekostigen.
Ik baal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten