Scribbles is verhuisd!

Werk uw bookmarks bij: Scribbles heet nu Schrijversblok

www.schrijversblok.nl

woensdag, maart 29, 2006

Cornflakes

Cornflakes hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij. Net zoals müsli, trouwens. En ‘weetabix’. Niet dat ik het veel eet. Het is niet eens dat ik het echt heel erg lekker vind. Na vier dagen ontbijten met ‘Special K’ ben ik het meestal zat, en blijft de doos als een soort trofee op een keukenkastje staan. Wat is dan de reden dat ik eens in de zoveel tijd op miraculeuze wijze weer bij ‘dat’ schap sta, dubbend welke soort ik deze keer ga meenemen? Ik zal het maar bekennen. Het is niet iets waar ik trots op ben, maar vooruit, omdat u het bent zal ik er maar recht voor uit komen. Het blijft wel tussen ons, he? Afgesproken. Het zijn de foto’s. De foto’s op de verpakking. Ik weet niet of u er wel eens op gelet hebt, maar de afbeeldingen op ontbijtgranenverpakkingen (is dat een goed scrabbelwoord?) staan altijd vol met frisse, vrolijke mensen. De luchten zijn blauw, het gras is van een fris groen dat je alleen op die ene perfecte lentedag ziet, en de keukens zijn altijd schoon en opgeruimd. Vrouwen hebben strakke (maar niet ordinaire) sportkleding aan, en joggen met vriendinnen door het bos. Mannen hebben van dat charmante grijze haar bij de slapen en spelen met de hond of hele mooie frisse kinderen. Op het moment dat ik in de lokale supermarkt sta en die frisse, vrolijke en sportieve verpakkingen zie wordt ik van binnen een beetje vrolijker. Het is heel erg, ik geef het toe, maar er is een deel van mijn brein dat bijzonder gevoelig is voor deze reclameboodschap. Op dat moment besluit ik dat ik morgen éérlijk om zeven uur opsta om vijf kilometer te rennen. Dat ik nu écht meer groente en fruit ga eten. Dat mijn keuken er óók zo uit kan zien, als ik maar voldoende lagen viezigheid van het aanrecht wegkrab. Als ik maar een pak Special K (Met extra vezels. Het geheim van een gezond lichaam is altijd ‘meer vezels’. Wat is een vezel? Wat deden oervolken om aan vezels te komen? Maar ik dwaal af. Haakje sluiten.) in huis haal wordt mijn leven ook één groot zonnig sportief, frisbee gooiend, honden uitlatend, kinderspelend feest. Niet dat ik normaal gesproken van honden hou, overigens. Maar op dat moment, als ik de Special K al in mijn handen heb, wil ook ik zo’n frisse, vrolijke, gezellige Golden Retriever om op zondag mee in het park te dartelen.
Na een paar dagen is, zoals gezegd, het cornflakesverpakkinggevoel (drie keer de woordwaarde) weer verdwenen. De wekker kan om zeven uur zo veel lawaai maken als ‘ie wil, ik druk hem in mijn halfslaap toch gewoon weer uit. Wat de keuken betreft: dingen opzij schuiven is toch ook een soort opruimen. Zijn chips niet van aardappelen gemaakt, en dus een soort groente? Terwijl het buiten stormt, regent en hagelt kijk ik uit het raam en denk ‘Wat ben ik blij dat ik geen hond heb.'

Geen opmerkingen: