Voicemail

De volgende boodschap is bedoeld voor iedereen die wel eens niet thuis is maar vindt dat hij of zij geen Bericht mag Missen en daarom heeft besloten tot het inschakelen van dat hightech hulpmiddel: de Voicemail. PIEP

Geachte meneer, mevrouw,

Uw antwoordapparaat is GEEN auditie voor een rol in een Nederlandse comedy serie. Bovendien is uw boodschap eigenlijk helemaal niet grappig. Misschien dat uw vrienden zeggen van wel, maar wat ze werkelijk denken is: “Oh nee, niet WEER die opsomming van huisdieren die de telefoon niet op kunnen nemen. Had ik maar Andere Vrienden die niet zo’n Stomme Boodschap op hun voicemail hebben”.

En de gene onder u die zelf toegeven niets Leuks te kunnen bedenken: koester dit. Hou die gedachte vast! Laat het goed tot u doordringen: ‘Ik ben niet grappig! Antwoordapparaat moet zakelijk! Ik ben Niet Grappig!’

Ga niet, ik herhaal NIET over tot het inzetten van opnames van derden zoals verkrijgbaar via veel te dure 0906 lijnen. Zo van “haha nou denkt iedereen dat Andre van Duin mijn antwoordapparaat heeft ingesproken” of “Wat zullen ze opkijken als ze de stem van die imitatie van Jan Peter Balkenende op mijn voicemail horen!” Niemand kijkt hier van op. De enige gedachte die bij de beller op komt bestaat uit twee componenten: 1) Irritatie en 2) moordlust.

Waar helemaal niemand op zit te wachten is het volgende scenario:

STEM: “Hallo met Henk...”
BELLER: “Hee hoi! Met mij! Ik wilde vragen...”
STEM: “Ha ha ik ben er toch niet dit is mijn antwoordapparaat! PIEP”

Er is geen rechtbank die na het hier op volgende bloedbad nog op het idee komt om het woord ‘schuldig’ in de mond te nemen.

In de categorie “verzachtende omstandigheden voor doodslag” is ook het Muziekje heel populair. Om te beginnen even dit: de geluidskwaliteit van een muziekopname die gemaakt is door de hoorn naast de speaker te houden is niet van CD kwaliteit. De luisteraar heeft mazzel als hij of zij het gebrom op de achtergrond uberhaupt kan identificeren als muziek. En de term ‘mazzel’ dient ruim te worden genomen. Wat gaat er door uw hoofd als u de extended play version van Bohemian Rhapsody integraal op uw voicemail zet? Waar haalt u in Freddy Mercury’s naam het idee vandaan dat de mensen die u bellen zo verstoken zijn van enig contact met de westerse maatschappij dat ze met tranen van geluk op hun wangen keer op keer uw trouwe antwoordapparaat zullen afluisteren?

Ter vergelijking: Hoe voelde u zich de laatste keer dat u een grote instelling moest bellen, in de wacht werd gezet en een kwartier lang naar de muziek van Mission: Impossible moest luisteren voor de telefoniste u duidelijk maakte dat u een verkeerd doorkiesnummer had gedraaid? Wat u doet is iemand in de wacht zetten voor een LEEG HUIS.

Als laatste punt: IEDEREEN WEET HOE EEN ANTWOORDAPPARAAT WERKT. Het is beslist niet meer nodig om in een vijf minuten durend essay met een voorleesstem uit te leggen dat “Dit het antwoordapparaat is van de familie Jansen” en dat “de familie Jansen niet aan de telefoon kan komen”. En waar helemaal niemand meer van op zal kijken is dat we “na de toon een bericht achter kunnen laten.”. Alstublieft: we WETEN het van die toon. De toon is ons bekend. Niemand zal zich bij het beluisteren van de voorgaande uiteenzetting over de afwezigheid van uw familie afvragen wat dat toch voor Toon is en wat er nu van hem of haar verwacht wordt. HET IS DUIDELIJK!

Als we het voorgaande samenvatten komt het ideale antwoordapparaat bericht er als volgt uit te zien:

“We zijn er niet. PIEP”

Meer is niet nodig. Alstublieft. Uw vrienden zullen u vaker bellen.
Hoogachtend,
Harry Hol