Scribbles is verhuisd!

Werk uw bookmarks bij: Scribbles heet nu Schrijversblok

www.schrijversblok.nl

maandag, maart 13, 2006

Lammetjes

Ik moet een foto maken van lammetjes. Lammetjes en schapen. Oh, en een meisje. Hebben we dat? Lammetjes, meisje, schapen. De kinderboerderij moet wegens bezuinigingen namelijk sponsors zoeken en dat is Heel Erg. Mijn krant besteedt daar uiteraard graag aandacht aan, en ik ben uitverkoren om de foto te maken. Een emotionele foto van, ik herhaal, lammetjes, schapen en een meisje. Het meisje gaat tussen de schapen staan en houdt een lammetje vast. Tot zover gaat het perfect. Ik stel scherp en wacht tot er wat schapen in een schattige pose naar het meisje kijken. Klik. Klaar. Geweldig. Een schitterende foto van de neus van een lammetje dat mijn Canon powerShot G6, 7.1 megapixel camera aanziet voor iets eetbaars. Nieuwe poging. Ik stel scherp. Het lammetje, dat het meisje in haar armen heeft, heeft genoeg van de aandacht en wil wèèèèèg. Ik stel snel scherp. Er zit een ander lammetje op precies de goede plek. Ik druk af. Jammer van dat schaap dat er net met zijn kont voor gaat staan, anders was het een schitterende foto. ‘Duw hem maar gewoon opzij,’ zegt de beheerder die de zaak gade slaat. Ik duw tegen het schaap, dat een zuinig stapje opzij zet, waarna ze over mijn rechter schoen begint te poepen. Andere schapen komen nu op me af en ik ben omsingeld. Links en rechts duw ik schapen weg, terwijl ik probeer om het meisje weer in beeld te krijgen. Het eerste lammetje is gevlucht. Een ander lammetje moet zijn plaats innemen. Geiten snuffelen aan mijn camera. Ik sta op voor ze aan de lens kunnen likken. Jammer dat de stal nogal laag gebouwd is. Wel stevig gebouwd overigens. Het meisje staat inmiddels klaar met een nieuw lammetje. Ik bedreig een te dicht naderend schaap met een recept voor schapenbout. Het antwoord bestaat uit meer poep. Ze heeft schijt aan me. Andere lammetjes staan nu schattig om het meisje heen. Ze kijken allemaal in de lens. De schapen staan op afstand. Ik stel scherp en druk euforisch af. Het is gelukt! Het is gelukt! Weer een foto van een schapenneus! Dat %^#$ schaap zet net voor ik afdruk een stap naar voren zodat het hele beeld is gevuld met een verbaasd kijkend beest dat zich af lijkt te vragen wat al die woorden betekenen die ik nu binnensmonds (er zijn kinderen bij) voor me uit prevel. Inmiddels is de geheugenkaart bijna vol. Het kan me niet meer schelen. Wat nou, artistieke foto. Als het maar herkenbaar is. Ik stap naar achter, kijk nauwelijks door de zoeker en druk af. ‘Oh sorry,’ zegt de beheerder die op dat moment net voor de lens gaat staan.

Geen opmerkingen: